Zij stond voor mij
Een kleed tot op haar
blote voeten.
Gemaakt uit blauw fluweel.
Een gordel op haar heupen
bestikt met goud en zilver
een voor mij
goddelijk tafereel.
Zij stond met de rug
in de felle zon, zodat
om haar silhouet kransen
schenen een goddelijk geheel.
Haar haren schitterden
en namen de mooiste kleuren aan
Niet bepaald de welke
Daar kwam het niet op aan.
Zelfs met mijn ogen dicht
zag ik haar daar nog staan
Een glimlach die deed smelten
En al mijn zorgen waren van de baan.
Wie het is geweest
weet ik tot op heden niet
Het was een verschijning die
men maar eens in z'n leven ziet.
Met nieuwe moed en elan
ging ik de dag tegemoet
Ook als was het allemaal niet echt
zoiets doet een mens heel goed.
En ben ik het ook die
haar enkel heeft gezien
als anderen lachen om mijn verhaal
Haal ik mijn schouders op
gezien...is gezien.