Stap naast de zee
Ik stap pas voor pas
van meeuw tot meeuw
en zoals iedere meeuw
trap ik ter plaatse in de lucht
in een vlucht
zonder eind
in een film die niet beweegt
in een pak dat te veel weegt.
Mijn kleren, ik
gooi ze op de grond
en schaam me niet
voor de naakte man
wiens voeten snijden
in de plas
die rimpelt op de wind.
Wat verder
een verlaten hond
in een verlaten steeg:
een vagebond
een bondgenoot.
Mijn hoofd
is eindelijk leeg.