het zevenluik (6)
het kelderraam is de zesde ruit
met een barst, geplakt al eeuwen
stoffig roerloos in het diep
bergend scherven langs de treden
heel voorzichtig stukje bij beetje
schoont de lucht in kiertjes schoon
op eigen tempo in het duister
wennend aan verlichte luister
voelt trots, kwetsbaar te durven
schouwen naar wat is vergeven
losgeweekt als gruis rondom
tot kristal van nooit vergeten
dichterbij: | Donderdag, januari 11, 2007 17:24 |
mooi geschreven herinneringen lieve groet |
|
fortuna: | Donderdag, januari 11, 2007 14:29 |
Warme herinneringen lees ik hier maar ook de waarde van niet opvallende objecten, of levensdelen; voor de een zo belangrijk, voor de ander onbekend. Prachtig, Maria Liefs |
|
hiljaa: | Donderdag, januari 11, 2007 11:28 |
een gedicht om niet te vergeten! knufleifs--hiljaa-- |
|
sunset: | Donderdag, januari 11, 2007 09:11 |
*Zucht* Wat een heerlijke serie. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
Annemieke van der Ven: | Donderdag, januari 11, 2007 08:20 |
Mooi... Liefs... |
|
Windwhisper: | Donderdag, januari 11, 2007 07:09 |
heerlijk dit, zelfs het kelderluik beschreven, de donkerte van de kelder in het licht.... knuffie Cobie |
|
wijnand.: | Donderdag, januari 11, 2007 00:17 |
dit heeft iets mysterieus over zich prachtig gedicht | |
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 11 januari 2007 | ||
Thema's: |