Hij kwam uit Zaffelare niet uit Lede
Wie dat, wel onze Jozef Van den Heede
Geboren en geliefd autobuschauffeur
Altijd wel gezind en steeds van goed humeur
Zo leerde ik hem bij Educo kennen
Toen wij nog aan de PC moesten wennen
Was dit een gezellige en mooie tijd
Voor ons zo oud studerend en nog vol vlijt
Hij mag thans met pensioen verder reizen
Nu het internet hem de weg kan wijzen
Naar steden, landen die hij nog wilde zien
En wenskaarten sturen naar allen misschien
Doch eens de lessen voorbij kwam het scheiden
Geen tijd, weinig tijd dat zeiden wij beiden
Maar diep in mijn hartje mist ik mijn Jozef
Vooral als ik een kaartje van hem aantref