Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Takken
Takken
De kale takken weefden dauw
Het winterde in zijden glans
De liefde bloeide in de lucht
Het leven gaf me weer een kans
Het regende kristallen steentjes
‘t glinsterde doorheen het grijs
De noorderwind in zachte klanken
zong de takken van de wijs
Blaadjes groeien nu weerom
maar tonen slechts realiteit
de groene tinten duwen traag
dat tere winderwonder kwijt
In zuchten glijden wolken grauw
‘t Gewicht van liefde in zijn spoor
naar d’eindeloze horizon
De schoonheid komt het jaar niet door
Reacties op dit gedicht
waterval vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
chiara32
:
Woensdag, januari 23, 2002 13:58
Mooie gedichten die je schrijft hoor.Daarbij weet jeook mijn mening over deze.
Voske
:
Woensdag, januari 23, 2002 05:51
Een openbaring van talent.Dit is in schoonheid afscheid nemen.Sterkte M...,
hij verdiende je waarschijnlijk toch niet.
Over dit gedicht
Auteur:
waterval
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op:
23 januari 2002
Thema's:
[Verdriet]
[Eenzaamheid]