Een traan vol verdriet.
Rolt langzaam over neus en valt op mijn lippen.
Ik proef de zoute smaak.
Ik krijg tranen in mijn ogen.
Bij de gedachte aan die vreselijke oorlogen in de wereld.
Al die onschuldige mensen die dood gaan door bombardementen en raketten.
Waarom moeten mensen elkaar de dood toe jagen?
Waarom moet dat nou?
Waarom kunnen ze niet gewoon in samen in vrede leven?
Ik vind het zo oneerlijk dat al die onschuldige mensen daarom dood moeten gaan.
Laat al die onschuldige mensen met rust!
Ik heb tranen ik mijn ogen.
Aan het denken aan die vreselijke oorlogen op de wereld.
(dit heeft mijn dochter van 12 jaar geschreven ze doet ook vaak mee aan dichts wedstrijden via haar school met deze had ze de eerste prijs op dichters wedstijd op haar school)