*Dit gedicht is voor een heel lief persoon, een persoon die zelf wel weet wie, en wel weet waarom..*
Vrienden, wat zijn dat nou?
Iets wat ik altijd al wou.
Vrienden zijn niet mensen met wie je speelt,
Maar met wie je je gedachte deelt.
Vrienden zijn er altijd voor je,
Klote, zo voel ik me.
Als je je vrienden kwijt raakt,
Dat is het gene wat me verdrietig maakt.
Het voelt zo leeg,
Is het beter als ik zelfmoord pleeg?
Nee, dat zou ik niet doen,
Wel terug denken aan toen.
Toen, dat ene moment wat verkeerd ging,
Dat gene wat niet goed hing.
Het was een groot misverstand,
Ik gebruikte niet mijn verstand.
Ik zei wat zonder na te denken,
Daarom ben ik gaan herdenken.
Nagedacht over wat ik jou had aangedaan,
Maar toen kwam er een traan.
Een traan die liet zien hoeveel ik van je houd,
Een traan die liet merken, ik zit fout.
Nu denk ik na, en volg mijn hart,
Al is er nu maar een kwart.
Ik wou zeggen dat t me zó erg spijt,
Want, ik wil uitgerekend jou, niet kwijt..