De deur sloeg dicht
dit keer die van mijn hart
woeste woorden denderden
aan mijn leven voorbij
het was het zwijgen wat me brak
Jaren waren gepasseerd in gewone
snelheid maar niet met passie of geluk
Langs een kabbelend beekje lopen
brengt geen rust in je hart- al doe je zo je best
Haast om te verbergen wat je gevoel niet voelt
opdat niemand het zou zien, je mond lacht
terwijl tranen branden achter je ogen
het masker breekt ooit en dan is het zwijgen voorbij
Een ander leven gaan leven de enige optie
Cora (ZIJ): | Vrijdag, januari 19, 2007 13:16 |
Soms zou je wat afstand willen creeren en het eens vanuit dat oogpunt willen zien, probeer het eens, leven = keuzes maken, x |
|
because: | Donderdag, januari 18, 2007 21:23 |
Mooi verwoord en maak wat van je nieuwe leven. Soms moeten oude dingen afgebroken worden. Gaat het verder een beetje? maak me een beetje zorgen :red: Liefs |
|
scientist: | Donderdag, januari 18, 2007 18:49 |
Zou het niet één van de vele deuren van je hart zijn die dichtgegaan is? Liefs |
|
Artifex: | Dinsdag, januari 16, 2007 13:47 |
Hoe moeilijk keuzes ook zijn, ze moeten worden genomen. Liefs, Artifex. |
|
vivika: | Dinsdag, januari 16, 2007 12:34 |
na regen komt zonneschijn...sterkte meisje dikke knuffel |
|
sunset: | Dinsdag, januari 16, 2007 11:41 |
Inderdaad. Want je hebt de eerste plicht altijd naar en voor jezelf. Om te zorgen te kunnen zijn wie je bent en om voor jezelf gelukkig te worden. Want pas van daaruit kun je volwaardig naar de ander gaan. En natuurlijk doet scheiden pijn. Want je vlakt levensperiodes niet eenvoudig uit. Liefs, knuf en succes met jouw leven, sunset |
|
micina: | Dinsdag, januari 16, 2007 11:07 |
Blijf de ingeslagen weg maar volgen ... je komt er wel! Liefs micina |
|
Amon: | Dinsdag, januari 16, 2007 11:05 |
Go girl ! | |
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 16 januari 2007 | ||
Thema's: |