Eens heb ik geloofd in een wereld zo sereen,
Een en al vrolijkheid om me heen.
Nu zie ik in dat dit slechts een waanbeeld was,
Het grootste gros dwaalt rond zonder kompas.
Gaat mee met de menigte, omdat het veilig is,
Maar ondertussen verdrinken in het eigen gemis.
Niet handelen naar gevoel, maar doen wat verwacht wordt,
Doe die ogen eens open, en zie wat er aan de wereld schort.
Is het dan zo moeilijk elkaar in de waarde te laten?
Of is het zoveel makkelijker het geen dat niet begrepen wordt te haten.