Alles brandt,
er is niets anders,
een jeuk die niet stopt;
mijn lichaam vlamt.
dat vuur nooit geblust,
steeds zal ik ontbranden.
Ik heb het overal,
van hoofd tot handen.
Wat moet ik doen,
ik wil ervan af,
waarom deze straf?
Waaraan heb ik dit verdiend?
Waarom moet ik zo ontgelden,
met zalf als mijn enige vriend?
feikje: | Donderdag, juni 14, 2007 10:54 |
Een heel mooi gedicht waarin je de lezer de jeuk laat voelen. Heel mooi geschreven. | |
Auteur: Max Argos | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 19 januari 2007 | ||
Thema's: |