Zonsondergang
de laatste stralen der zon streelden zachtjes haar wang
en ach, hoe sprekend haar schone lippen bewogen
haar stem leek een lied als de nachtegaalzang
de neergaande zon lichtte haar donkere ogen
wanneer de rozige zonnevlammen over de horizon helden
en in de brandende hemel de sterren al lonkten
liep ik met mijn lief tussen de korenvelden
waar avondbloemen rond haar voeten vonkten
Al heb ik er nooit gewandeld, blijft er de herinnering
van ruisend koren op een avondwandeling
en blijf ik terugdenken aan het sterrenlicht
mijn hart vredig verlangend en mijn ogen dicht
denk ik aan mooie dagen die er niet meer zijn
en er nooit zijn geweest, ach wat waren ze fijn.
Een sonnet voor mijn liefste,
waar de dagen ooit lichter mee waren.
Ik Hou Van Je!