De stilte gonst in mijn oren
Mijn tong verloren
Ik wil je zoveel zeggen, maar er komt geen woord
Als ik kon, zou ik schreeuwen om brand en moord
Ik wil je laten zien wie ik ben
Je tonen da je me egte ik niet kent
Je weet niet wat er in me omgaat
En zeker niet als jij mij alleen laat
Ik weet, ik zou het me niet mogen aantrekken
En mijn zinnen weer moeten verleggen
Er nietmeer aan proberen te denken
Al mijn gedachten aan jouw wegwenken
Zo is het toch hoe je me kent, of niet soms?
Je begrijpt niet hoe ik me voel, gewoon iets stoms..
Je snapt niet dat bloed goed doet voor mij
Dan ben ik pas echt vn mijn gedachten vrij
Je zou het niet snappen, dus zwijg ik stil
Mijn ogen blijven straan op kil
Ik zal nooit meer kunnen vertrouwen in
Het heeft allemaal gewoon geen zin