gesprekken krijgen geen
waardig eind bij jou
je kapt ze af als ze te dicht
bij komen en je moet voelen
geef mijn hart maar terug
aangezien je er niet mee
om wil gaan – voorzichtig
gebroken heb je m al
ik wil alleen de schade beperken
tot 1000 stukjes en niet meer
mijn wonden zullen helen
straks doet het minder zeer
straks……
Cora (ZIJ): | Zaterdag, januari 27, 2007 12:20 |
Wat mooi dit, en wat herkenbaar, blijf in het nu, liefs, |
|
elze: | Vrijdag, januari 26, 2007 21:27 |
niet straks laiverd ,,maar nu doet het al minder zeer,,want straks blijft straks.. kuslaifs elze |
|
MizzTeaQ: | Vrijdag, januari 26, 2007 11:19 |
Klopt helemaal en je zult er nog sterker uitkomen ook! Sterkte Meis... Knuf! |
|
micina: | Vrijdag, januari 26, 2007 08:16 |
Ook dit weer zo mooi herkenbaar geschreven. Ben blij met je hoopvol einde maar laat straks niet te lang duren hé, lieve Q. Knuf micina |
|
sunset: | Vrijdag, januari 26, 2007 07:28 |
Ook afscheid nemen is en blijft verwarrend (Tenslotte is het een deel van je zijn dat je achterlaat - want het gedeeld verleden is ook van jou). Treffende herkenbaarheid die je integer verwoord hebt (Al zie ik in een gedicht liever ''duizend'' dan ''1000''). Liefs, sunset |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 26 januari 2007 | ||
Thema's: |