De wereld is al oud, maar niet vergaan
Zoveel mensen die fouten begaan
De aarde vergeeft het keer op keer
En de mensen doen het steeds maar weer
Vergeven, vergeten, dat is wat de aarde doet
De mensen doen hem steeds weer pijn
Houden de aarde eigenlijk aan een lijn
Hij kan de mensen maar niet stoppen
Alle afval die ze steeds weer droppen
Maar de aarde, die houd nog steeds moed
Zijn leven wordt steeds slechter
Maar hij is en blijft een echte vechter
De natuur wordt minder, zijn echte kind
En nog steeds is de wereld vergevingsgezind
Ondanks alle pijn, alle rotzooi
Als we zo door gaan gaat hij wel dood
Dan vallen we vanzelf wel van zijn schoot
Wij zijn dan de genen om de schuld te geven
Want de aarde wilde nooit stoppen met zijn leven
Die wil het verleden, toen was het zo mooi