Alleenstaande schoonheid
Misschien ooit op een dag…
Misschien word het wat.
Ik zie haar lopen, en mijn adem stokt.
Ik kan moeilijk wegkijken.
Ik zal toch moeten, er is geen hoop.
Geen hoop op slagen, geen hoop op een finale.
Toch kijk ik in haar ogen, het sterke verlangen.
Niet voor mij, zeker niet.
Zij wil iemand die er voor haar is.
Meer dan dat kan ik ook niet.
Niet zolang het zo zal zijn.
Misschien ooit op een dag…
Zal het geen alleenstaande schoonheid meer zijn.
Maar ze zal nooit echt…
de mijne zijn...