Het oude hotel
De deuren in het oude hotel
Die kenden hun gasten allemaal wel
Wie er ging en kwam
Ze hielden iedereen in de gaten in die gang
Soms piepte ze met een zucht
Ja, dan kwam er een gast, die was niet gelucht
Af en toe lieten ze hun deuren piepen
Dan weer heel geniepig, met een knal
Het was soms net bal op die gang
Die deuren op die gang ze leken allen op elkaar
Spraken toch hun eigen deuren taal
Een deur was echt een zeur
Had ook echt, een oude geur
Hij was er als eerste en heel voornaam
Had ook barstjes in zijn raam
Daar achter zat de directeur
Dus die deur, had echt iets meer kleur
Hij voelde zich beter dan de rest
Want die kwamen allemaal uit het zelfde nest
Het hotel bestond al honderd jaar
En zolang kenden zij elkaar
Op een dag, de oude deur sloeg
Met een harde knal in het slot
Niet meer te maken
Hij was echt helemaal kapot
De andere deuren op de gang
Missen nu zijn krakende zang en gezeur
Ja hij was tenslotte een van hen
En ook een deur.
hiljaa: | Dinsdag, januari 30, 2007 14:45 |
niet alleen bij deuren! leuk verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
Windwhisper: | Dinsdag, januari 30, 2007 13:35 |
Ik zie het voor me, al die deuren zo gewoontjes en die ene zo trots en statig...hautain bijna..ja en dan... Mooi, heel mooi Liefs Cobie |
|
M@rcel: | Dinsdag, januari 30, 2007 13:29 |
heel mooi tonend beeldend geschreven Liefs M@rcel |
|
Auteur: J.H. Vergne | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 30 januari 2007 | ||
Thema's: |