En de dagen kleuren donker, het
zonlicht werd gebroken door de
zwaarte, door het geluid van een
diepe schreeuw... Hetzelfde wordt
het nooit meer. Nu werd er gezwegen.
 
Voorbij gegaan, zonder iets... Geen
teken gegeven... De strijd werd teveel,
in één. Langzaam gebroken, ogen niet
meer geopend. Maar diep van binnen
gehuild als geen één. Mijn stem vervaagd.
 
 
 
 
 
 
Geschreven door
Roo$je
Reacties op dit gedicht
Roo$je vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

*broken angel*: Dinsdag, april 03, 2007 14:07
je laat je hart spreken.
Sterk . x

:.Daphne.:: Zondag, februari 25, 2007 20:31
ik kan het Gedicht niet lezen,

kerima ellouise: Vrijdag, februari 02, 2007 22:57
zo eindeloos droef Roosje...maar laat je stem spreken in je woorden...

rakend mooi geschreven...

liefs, kerima ellouise

Meisje met het hart*: Donderdag, februari 01, 2007 20:17
Ik houd zoveel van je schat, je mag niet wggaan

xx
hvj

Roland Hainje: Donderdag, februari 01, 2007 14:03
mooi geschreven, roosje.
ook kan je `m actueel lezen!
als we niet oppassen, gaat het zo.
groetjes,
Ro;)

Over dit gedicht
Auteur:  Roo$je Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  Anastacia
Gepubliceerd op:  31 januari 2007
Thema's: