zoveel..
Na zoveel maanden..
Spookt t nog in mn hoofd..
Zoveel pijn en verdriet..
En ook nog een moeder die je niet gelooft..
Ook al noemen ze me een kind..
Denk je dat ik dit aankan? !
Nee, natuurlijk niet..
Ik droom er nou nog van..
Op de begrafenis van mn opa..
’s Avonds worden verkracht..
Bijna alles is me overkomen..
Maar daar had ik nog niet aan gedacht..
Ook al gebruikte hij me al maanden..
Op zich toch best lang..
Maar op dat moment..
Ik was echt helemaal niet bang..
Ik was er niet bij met mn hoofd..
Liet hem gewoon z’n gang gaan..
Ik deed helemaal niks..
Bleef gewoon staan..
’s Avonds in bed besefte ik pas..
Wat er was gebeurd die dag..
mn gezicht veranderde..
Weg was mn kleine glimlach..
Ik snapte niet..
Hoe dit heeft kunnen gebeuren..
Want er was niemand..
Die mij ooit nog heeft kunnen opbeuren..
Mn beste vriend..
Wist niet wat er met me was..
Heb t toen nog niet gezegd..
Het is dat ie t van mn gezicht las..
Na zoveel keren vragen..
Is er verder nog iets?
Ik zei van niet..
Ik zei helemaal niets..
Heb t weken weg gestopt..
Maar t begon toch weer door mn hoofd te spoken..
Ik kon er niet meer tegen..
Zat elke avond in bed onder mn dekens gedoken..
Met de angst dat hij zou komen..
Was gewoon bang..
Wou weg van hem..
T duurde te lang..
Begin van t schooljaar..
Gesprek met mn mentor..
Had t daarover nog niet gehad..
Maar daar zorgde hij indirect toch voor..
Hij schrok ervan..
Het was zoveel voor iemand van 14 jaar..
Hij zag t zelf aan mij..
T was wel fijn, want hij was daar..
Heb mn verhaal gedaan..
Ben naar de vertrouwenspersoon gestuurd..
Heb t haar verteld..
En toen had het niet lang meer geduurd..
Die dag..
Hebben we t nog tegen mn moeder verteld..
Toen pas merkte ik..
Hoeveel ze op hem was gesteld..
Ze koos direct voor hem..
En niet voor mij..
Daar ging mn persoonlijkheid..
T meisje was nooit meer blij..
Hij kwam nog steeds..
In mijn huis..
T ging gewoon niet meer..
En ben weggelopen van huis..
Altijd ruzie met mn moeder..
Waren altijd in gevecht..
Heb nog heel vaak gedacht..
Had ik maar niks gezegd..
Ben naar een vriend gegaan..
En ben goed opgevangen..
Ik wou terug naar mn honden..
Zo groot was mn verlangen..
Mn honden waren er altijd..
Heb er vaak bij uitgehuild..
Zij worden goed behandelt..
Had ik maar met ze geruild..
Heb mn moeder in 2 maanden..
Maar 1 keer nog gezien..
Ze schreeuwde alweer tegen me..
Had t toen alweer met haar gezien..
Kan ik in haar ogen..
Helemaal niks goeds doen of zeggen..
Als dat niet zo is..
Dan heeft ze nog een hoop uit te leggen..
Maar ik geloof t niet meer..
Ik woon nou bij mn oma, en t is zo goed..
Dus mijn moeder..
Ze ziet maar wat ze ermee doet..
Kelly schroder: | Maandag, februari 12, 2007 13:59 |
Dit doet zeer.. tranen in me ogen van je gedicht.. het is teveel pijn,, ik hoop dat het nu wat beter met je gaat.. sterkte, knuff + kus Kel |
|
sunset: | Donderdag, februari 01, 2007 11:17 |
Pijnvol dit. En hoe erg dat een moeder (of vader) tegen haar (zijn) eigen kind partij kiest en een ander iemand meer gelooft. Liefs en mijn oprechte genegenheid, sunset |
|
Auteur: kGm | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 01 februari 2007 | ||
Thema's: |