Om haar heen staan mensen
Die tegen haar schreeuwen
Ze slaat haar handen voor haar gezicht
En wil daar weg
Maakt dove oren
Wil niets meer horen
Voelt zich verdronken
In een meer van pech
Ze opent haar ogen
Al die tijd gesloten
Sneeuw valt op haar neer
Het was puur uit angsten
Was door zichzelf bedrogen
De stemmen hoort ze reeds niet meer
Auteur: +lory+ | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 02 februari 2007 | ||
Thema's: |