Herinnering
Mijn wollen blauwe deken,
herinneringen van helse weken.
Nieuw gekocht om te slapen tijdens de reis,
al werd dat helderblauw snel donkergrijs.
Terwijl je langs de weg lag in een plas bloed,
deed die warmte van mijn dekentje je goed.
Sindsdien wilde ik mijn dekentje niet meer zien,
je hebt er toen te fel mee afgezien.
Plots, na 3 maanden, geeft mama het me aan,
“de plekken zijn er toch nog uitgegaan”.
Ik leg het over me heen,
maak van mijn hart een steen.
Dan sla ik een immense kreet,
zie een opgedroogde bloedplek van 5cm breed.
Ik gooi het snel van me af,
je kan niet geloven welk gevoel dat gaf…
vrijdag 2 februari 2007, 14u29