Er is iemand die ik mis,
Iemand die ik al mijn hele leven ken.
Iemand die zoveel voor me betekend,
Iemand die ik nooit zal vergeten.
S’nachts denk ik vaak aan haar,
Dan rollen de tranen over mijn wangen.
Tranen van geluk en verdriet,
Tranen die verder niemand ziet.
Ze heeft zoveel voor me gedaan,
En dan laat ik haar zomaar gaan.
Ik kan het mezelf niet vergeven,
Het was tenslotte mijn eigen fout.
Als ik haar nodig had was ze er altijd,
Als ik haar nu zie, is het haar blik die ik vermijd.
Ik ben zo bang dat ze ziet,
Al mijn tranen van verdriet.
Ik ga het weer proberen goed te maken,
Hopen dat ze mijn excuses accepteert.
Al zijn we wat uit elkaar gegroeid,
Hoop ik dat onze vriendschap toch weer opbloeit.