Schreeuwende stemmen,
Lachende gezichten,
Ogen staren me aan,
De een praat nog mooier dan de ander,
Of ze praten mekaar wat na,
Woorden vallen over elkaar,
Maar niemand hoort eigenlijk wat er wordt gezegd,
Ze luisteren alleen naar hun eigen stem,
En hun eigen gedachten,
Niets is echt,
Alles is gemaakt,
Ze vertellen me wel het is volmaakt,
Maar ze leven in een waas,
Ieder moment bang,
Dat hun droom wordt opgeheven,
Want ze weten,
Dat het alleen maar fictie is in hun leven,
Ik kan er niet tegen,
Ben toch gewoon eerlijk,
En zeg wat je denkt,
Toon je gevoel,
Wat is het verschil, als je wat minder bent?
Ze geven niets om jou,
Alleen maar om zichzelf,
Naar zichzelf kijkend en poserend,
In de spiegel die voor hun staat,
Dan schreeuw ik het uit,
Woorden vallen stil,
Verstarrende ogen,
Gemaakte glimlach,
Ze weten niet wat ze horen,
Met een dubbel gevoel kijken ze je na,
Als je blij en heel voldaan de kamer verlaat.