Vergeef me
dat ik mijzelf een schrijfster noem
en jou een dichtster, omdat
ik verderweg van de hemel ben.Je hebt de gaven om de sterren in je tuin
te planten, en tegelijk een mens te blijven
zoals iedereen, zoals iedereen, zoals de een
net iets meer dan de anderzichzelf is
buiten de poëzie.
David Matser: | Donderdag, februari 22, 2007 19:52 |
Erg mooi verwoord. liefs, David |
|
kerima ellouise: | Dinsdag, februari 13, 2007 22:08 |
prachtige powezie , heel erg mooi en ik ben het volmondig met je eens, behalve dat jij jezelf een schrijfster noemt...voor mij zijn jullie twee dichtsters liefs, kerima ellouise |
|
Claire Q: | Zondag, februari 04, 2007 21:41 |
~zucht~lieve lieve Marjo... je maakt mij stil. Boven een dichtster blijft de schrijfster een ware bron van warmte. Sterren planten of schilderen, ik schilder jou en jouw zijn in zoveel kleuren, zonder lijnen. Jij bent wie je bent en doet wat je doet. Glinstervrouw met kracht verder dan woorden. Mijn dank !!!!! TLC 4U! kus! |
|
Cora (ZIJ): | Zondag, februari 04, 2007 17:14 |
Geweldig dit, ja, ze kan er wat van, en jij ook! | |
Dreambow: | Zondag, februari 04, 2007 11:37 |
Waauw.. wat mooi geschreven! liefs, :) |
|
lexx: | Zondag, februari 04, 2007 10:16 |
je bent in elk geval de ''scheppend kunstenaar'' van dit bevallig dicht :) |
|
Windwhisper: | Zondag, februari 04, 2007 09:53 |
Mooi en zeer ware ode aan een dichteres liefs Cobie |
|
Klaes: | Zondag, februari 04, 2007 09:44 |
prachtig ode voor haar leafs/klaes |
|
Auteur: Marjolein. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 04 februari 2007 | ||
Thema's: |