Twee van nu………..
In ’t nachtlijk uurtje
vlak bij het vuurtje
zaten Robert
en Helen
met twee grote bellen
vol wijn.
Zij wilden wel samen
zo beiden beamen.
’t Kontrakje lag klaar
op ’t dresssoir,
alleen nog de namen
affijn….!
Eerst kroelen
wat woelen
zei Robert
dacht Helen
want ach onze vrijheid
is zo naar de maan.
Heel nuchter
rond zeven.
Hij was maar gebleven
zei Helen
eerst bellen….
laat ’t even maar gaan.
Dus vertrok hij
wat slaap’rig
en helen nog gaap’rig
trok even
wat overdreven
iets aan.
Wij blijven toch vrienden
komend en ziende
geneugten
en vrijheid
alleen toch dat maar.
Een rijk bestaan.
th.