Ik liep door de bergen van Neopia
Toen zag ik daar toch een geheimzinnig wezentje
Langzaam kwam ik dichterbij
Niet te snel, want ik wou hem natuurlijk niet laten schrikken!
Hij keek me aan met die lieve ogen
En ik wist meteen dat we heel goede maatjes zouden worden
Ik was meteen verkocht!
Dagen, nachten speelde wij
Wat hadden wij een lol
En wat was ik blij
Maar het was maar van korte duur
Want op een nacht was hij weg
Wat heb ik lang lopen zoeken
En wat was ik verdrietig
Vragen spookten door me hoofd
Vond hij het bij mij niet leuk?
Is hij weggelopen?
Is hij ontvoerd?
Door wie is hij dan ontvoerd?
Ik ben naar de politie gegaan
Maar die konden niks doen
Ik heb rond gevraagd
Maar niemand had iets gezien
Tot dat ik een mail kreeg van iemand
Ze hadden mijn jubjub ontvoerd!
Was ik verdrietig maar vooral boos
Want niemand heeft het recht om mij jubjub te ontvoeren!
Ik ben dan ook meteen mijn jubjub achterna gegaan
Weken gingen er over heen
En ik maakte me steeds meer ongerust over me jubjub
Uiteindelijk had ik de ontvoerders gevonden
En daar stond ik dan
Bang maar vastberaden om mijn jubjub te redden!
De ontvoerder keek om en zag mij staan
twee andere ontvoerders pakten mij vast
Maar ik wist te ontkomen
Pakte mijn jubjub en rende weg!
Weg van deze gemeneriken
Toen ik ze niet meer zag vroeg ik:
Ben je ongedeerd jubbie?
Ja, zei hij en toen moesten we huilen
En daarna weer lachen, omdat we elkaar weer hadden
Dit is nou echte vriendschap!