Ik werd verliefd op je de eerste keer dat ik je zag,
ik herinner me nog die blik in je ogen.
Ik herinner me nog je mooie lach,
stiekem hoopte ik dat jij me ook zou mogen.
En ja hoor die gevoelens waren wederzijds,
jij was diegene waar ik op had gewacht.
Maar toch is er iets tegenstrijds,
onze relatie duurde korter dan ik had verwacht.
Voor mij mocht het duren een eeuwigheid lang,
jij was precies hetgeen wat ik zocht.
Toch maakte mijn liefde je een beetje bang,
mijn gevoelens tonen is iets wat ik niet doen mocht.
Je wist nu wat ik voor je voelde,
Ik stelde me dus kwetsbaar op.
Misschien dat je het allemaal niet zo bedoelde,
maar mijn hart ging helamaal overkop.
De pijn bleef duren een hele tijd,
tot ik je weer zou zien.
Ik voelde ,je had enorme spijt,
gaf je ons nog een kans misschien?
Jawel,je maakte me weer zo gelukkig als ervoor,
maar weer was het van korte duur.
Wil het zeggen dat ik niet bij jou hoor,
stopte hier ons avontuur?
Jaren later zag ik je weer,
ondertussen heb ik al een kind.
Het voelt weer als de eerste keer,
maar mijn kind is wat je storend vindt.
Ik kan er niets meer aan veranderen,
mijn kind is waar ik nu voor leef.
Ik zie het gezicht al van al die anderen,
als ik hem nu zomaar opgeef.
Dit is het enige dat ik niet voor je kan doen,
mijn liefde voor hem is enorm groot.
Ik vergeet nooit meer die laatste zoen,
ik gaf mij weer eens helemaal bloot.
Weer wist je wat mijn gevoelens waren,
en ook nu kwetste je me weer
Kan je me dat nu nooit besparen,
moet het echt zo keer op keer?
En toch heb ik mijn lesje niet geleerd,
mijn gevoelens veranderen niet.
Ik hoop dat je hart zich ooit naar mij toe keert,
en dat je me voor altijd graag ziet.
je plucheke