NAT
nat zijn mijn wangen
van de tranen die vallen
nat is mijn mond
van het verlangen naar jou
de regen valt als een waterval
de zon wilt niet stralen
het lijkt mij wel
mijn tranen vallen, mijn hart is donker
alleen en gebroken
niet begrepen niet besproken
één iemand is er nodig
om dit te laten verdwijnen
soms snak ik naar adem
ben ik in ademnood door jou
de rillingen van kou lopen over me rug
laat dit veranderen, alsjeblieft
oh, het gevoel wat mensen bedoelen
ik weet nu echt wat ze voelen
de pijn is dodelijk
bijna verdronken in je eigen water
zoeken naar een teken
een teken dat het voorbij is
gewoon verder gaan
een leven wat zonder jou gaat
een leven zonder pijn&haat.
[het heeft niet veel weg van een gedicht, het zijn de gevoelens die ik op papier probeer te beschrijven]