En mijn ziel verliest haar koers
Harde vreemde handen
laat ik mij knedend ploegen
jouw wortels verscheuren
mijn lijf wil ik inwrijven
met vreemd zweet
als met een bijtend zuur
zó dat alle poriën vergeten
jouw bedwelmende geuren
en jouw aanwezigheid verdrijven
haren zonder naam
zullen op mijn huid liggen
als dennennaalden op bosgrond
andere lippen mijn ogen kussen
die voor jou wenen
En mijn ziel die jou zoekt
zo natuurlijk als ’s avonds een vogel zijn nest
verliest haar koers en komt nooit meer terug.
**********
sunset 16-02-2007
**********
Sunny boy: | Vrijdag, februari 16, 2007 23:01 |
Leuk verwoord , iedere ziel gaat z''n eigen koers en het lichaam, doet wat de ziel hem ingeeft te doen | |
arie: | Vrijdag, februari 16, 2007 20:16 |
Hoe dan ook, jouw levenskoers zal nimmer wijken Liefs en warmte, arie |
|
micina: | Vrijdag, februari 16, 2007 16:41 |
Diepvoelend geschreven maar weer een pracht van een gedicht! Liefs micina |
|
M@rcel: | Vrijdag, februari 16, 2007 12:43 |
intens diep rakend mooi geschreven Sunset Knuff/liefs M@rcel |
|
Radho: | Vrijdag, februari 16, 2007 12:21 |
Erg boeiend; je bent geen flauwe bloementuin van liefdesverlangen maar een ware liefdesarena vol passioneel en sensueel geweld. Jij, de winnares! | |
kerima ellouise: | Vrijdag, februari 16, 2007 11:07 |
heftig maar mooooooooooooi Sunset...zoals steeds :-) liefs, kerima ellouise |
|
lommert: | Vrijdag, februari 16, 2007 08:20 |
heerlijke Poezie om te lezen... stevige groet in het blauw hier;) van mij willem |
|
Windwhisper: | Vrijdag, februari 16, 2007 08:16 |
wohhhhh poezie van de zuiverste Sunset, goede morgen, rakend voelend liefs Cobie |
|
EveryTearTellsAStory: | Vrijdag, februari 16, 2007 07:50 |
heftig en herkenbaar.. diep.. :( xje |
|