De afgelopen weken
lijkt het wel of ik afdaal
van de trap naar de afgrond
iedere dag een tree meer
Ik probeer me om te keren
en weer naar boven te klauteren
maar de zwaartekracht wil me
naar beneden trekken
Het gat onder mij is diep en donker
boven mij schijnt een zwak licht
Daar waar het licht is
reiken vele handen mij toe
probeer ze te pakken
maar ze zijn nog te ver
De trap naar de afgrond
heeft zoveel treden
ben nog niet op de helft
Ik huil.... ik schreeuw
ik wil wel, maar het lukt me niet
'k ga zitten op een tree
De afgrond
mij zo bekend
ik wil en zal daar
niet naar toe gaan
In het donker
zit ik alleen op die tree
een traan biggelt over mijn wang
ik tuur voor me uit
Laat me maar even zitten....
ik kom zo wel.....................