Je schreeuwde naar me
Het leek alsof het je niks uitmaakte
dat je me raakte
diep
Ik huilde
Wat heb ik verkeerd gedaan?
ik weet: helemaal niets
maar ik kan je niet laten gaan
Ik durf niet terug te schreeuwen
bang dat ik je kwijt zal raken
voor altijd
wist je maar, dat er zonder jou
geen wereld voor me is
Je leek door niks geraakt te kunnen worden
eerst zei je altijd;
ik wil nooit ruzie met je
maar meende je dat ook?
of bleek daar niks van waar te zijn?
zijn de woorden niet meer als bedrog?
zijn de woorden verzonnen?
of was het de waarheid?
En ben je van plan om me dan ook echt
in de steek te laten
om NIETS!?