Ondanks dat er nog
veel leuke dingen zijn,
voel ik toch die pijn.
Voel ik me toch
niet super.
Ik vind mn leven saai,
ik zie er tegenop
om verder te gaan.
Ik vind mezelf niet fraai.
Ik weet zo vaak niks
te zeggen.
Ik wil wel een vrolijke
babbel hebben maar ik
zou niet weten hoe.
Ik weet niet hoe ik
het uit moet leggen.
Ik kijk zo kritisch
naar de dingen die
ik doe, hoe ik ze doe.
Als ik ook maar
iets niet goed doe,
voel ik me zo rot.
Ik wil er dan niet
meer zijn..
Ik lijk wel zot.
Ik vind mn perfectzijn-
streven niet fijn.
Ik kan er niet bij.
Ik wil het niet meer.
Ik wil gewoon tevreden
zijn over mezelf.
Ik ben zo niet blij.
Ben ik wel normaal?
In mn gedachten
letten ze op me,
ja allemaal.
Kon het allemaal
voor mezelf maar
anders zijn.
Want ik word gek
van mezelf.
Ik doe mezelf
zo alleen maar pijn.