onwetend leef ik in de nadagen van winter
ik hou me gedeisd in herinneringen van mijn taal
bewegend in vaardigheid van weerloosheid
van dunne vlagen lente waaiend in poëzie
waar bevroren ruimtes nog geen uitweg weten
regendruppels pas ontdooien in
inspiratie van het nieuwe schrijven
gelaten zullen ze leven in ouderwetse winden
je zult het voelen en zien
in zinnen van dunne twijgjes
geschreven tot in het klokhuis van tijd
© Klaes 18 februari 2007
switi lobi: | Maandag, februari 19, 2007 22:59 |
Een ware pracht...fris als de lente en doorleefd als de mensen zelf... Liefsliefs, switi lobi |
|
Hilly N: | Maandag, februari 19, 2007 08:19 |
Laat maar zien. Lieve groet, Hilly |
|
hiljaa: | Maandag, februari 19, 2007 07:08 |
sterk ....ik eet de appel! knufleifs--hiljaa-- |
|
kleinmeisje: | Maandag, februari 19, 2007 01:37 |
sluit me er bij aan vindt dat klokhuis ook mooi.liefs | |
kerima ellouise: | Zondag, februari 18, 2007 22:52 |
prachtig ! het klokhuis van tijd...zucht...prachtig ! liefs, kerima ellouise |
|
conan: | Zondag, februari 18, 2007 22:15 |
mooi gedicht met schitterend einde , subtiel en tegelijk met slagkracht! groetjes conan*** |
|
elze: | Zondag, februari 18, 2007 21:22 |
deze is prachtig Klaes..top laifs elze |
|
Windwhisper: | Zondag, februari 18, 2007 20:51 |
Weer een hele bijzondere Klaes, genietend gelezen...meer..meer...meer kom maar op met alle inspiratie liefs Cobie |
|
mums: | Zondag, februari 18, 2007 20:32 |
een ware pracht. laat de inspiratie maar komen.. liefs mums |
|
Auteur: Klaes | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 18 februari 2007 | ||
Thema's: |