Golfbrekers kreunen onder de woeste zee.
Westenwind ‘’door mijn hoofd’’
Horizon op mijn netvlies.
Aangenaam ‘’gelukkig verdooft’’’
Kuierend lang de waterlijn.
Achtervolgd door ‘voetsporen’’
Weggezakt in vochtig zand.
Die tot het verleden behoren.
Storm geselt mijn verweerde gelaat.
Tijden passeren ‘’de revue’’
Sta hier als een rots.
Leunend op de wind ‘’in het nu’’
Rijdend op de toekomstige wind.
Gil ik tegen de robuuste zee.
Neem met de ebstroom.
Mijn gelopen stappen met je mee.
Wat blijft ,in mijn hart en ziel.
Zijn mijn loyaliteit en trouw.
Zeker aan mijn kinderen , maar ook.
Aan de werelds ‘’mooiste vrouw’’
Want Karin , meisje…lief.
Samen kunnen wij niet stuk.
Want::
Aan het eind van de weg , wacht altijd
Voor onze liefde ‘’een intens geluk’’
20-11-06
noorzeestrand de nol……Vlissingen
met mijn gedachten bij jou..