Magie
Hoe wordt het ooit
zoals het was?
Je gevoelens gekooid,
breekbaar als glas.
Wat word verwacht
van hen die veranderd zijn?
Jij, die veracht,
de brenger van pijn.
Wij zijn niet een,
maar toch verbonden.
Harten van steen,
gewogen en te licht bevonden.
Later zullen we denken
aan dagen zoals vandaag.
Wat zullen ze schenken?
Het besef komt traag.
Wat is verdwenen?
Je was mijn werkelijkheid.
De woorden die we meenden,
zijn we nu kwijt.
De rivier is gestegen,
niet langer doorwaadbaar.
Verloren zijn onze wegen,
jou verliezen valt me zwaar.
Toch ben ik gaan waden,
als een dwaas die beter wist.
Mijn lot valt te raden,
een leven is verkwist.
Mijn zon verdwijnt,
Dat is wat ik zie.
Met het laatste licht dat schijnt
Verdwijnt ook, haar magie.