Ooit had ik een droom,
groots en stil,
die droom was warmte en de rest was kil.
Die droom was vreugde,
de rest was droef,
zodat ik me in die droom begroef.
Die droom was alles,
de rest was leeg,
die droom was het enige waar ik liefde van kreeg.
Die droom was het enige houvast in mijn leven,
gelukkig voor mij dat ik die mocht beleven.
Maar toen werd het nacht en men droom sprong uiteen,
en alle warmte en licht ging weer heen.
Maar ik het wou niet beseffen,
wou niet ontwaken,
wou de waarheid niet aanraken.
Mijn ogen kreeg ik uitteindelijk open maar ondanks alles verder hopen.
Nu weet ik mijn droom is vervlogen,
voorgoed,
zodat ik voortaan in de nacht leven moet.