de grijze muisjes, onzekere types
langzaam wordt ik opgenomen
in hun groep
langzaam hoor ik bij hun
niemand ziet me dan meer staan
en ik roep..

maar niemand hoort me
ik ben niet meer degene die ik hoor te zijn
vriendinnen verdwijnen in de menigte
en ik blijf achter
mijn ogen gevult met tranen
en een hart vol pijn

ik durfde veel
soms was ik brutaal
ik kletste heel wat af
en nu is het helemaal..

weg
alles is weg
iedereen is weg
ik ben weg
mijn gedachtes zijn weg
mijn zelfvertrouwen is weg
ik raak alles kwijt
als ik niet al alles kwijt ben

ik zit liever thuis
weggekropen in een hoek
en als grijze muis
opgaan in een boek

ik wil niet naar school
met al die mensen die naar je kijken
ik voel me net een halve zool
vooral de laatste tijd
nu ik mezelf met anderen ga vergelijken

en altijd is het weer hetzelfde liedje
andere mensen zijn nou eenmaal knapper en beter
vroeger zei ik dat nooit
daardoor voel ik me nu gewoon een mietje
mijn oude ik
zou overal de schijt aan hebben
het zou haar niks kunnen schelen

mijn oude ik
is wie ik wil zijn
mijn zelfverzekerde, onverschillige ik
maar nee..


ik is weg