mij ontbreekt niets
klaag ik als jij kijkt in de spiegel
van verwachting en gemiste dromen
en jouw leed wordt vergroot
door overdadig op mij in te zoomen
o zeker, mij ontbreekt niets
in ogen van honger en dorst
ook de massa om mij heen is paraat
maar zie je ook wat het kost
dat ik mij vooral op de ziel verlaat
mijn horizon blijkt jouw kim niet te kruisen
waar bergen van mist en gestolde stenen
het uitzicht lijken te versmallen;
mijn leven tot jouw gedachte te kuisen
en mijn gevoel buiten de wereld te stallen
je hoort mij niet klagen, immers het is
niet anders dan voorheen
ik verlaat me op een verworven gelatenheid
of tòch op de wezenlijke kracht in mijzelf
waar rijkdom de bloem draagt van mijn bestaan
altijd tot hoop en bloeien bereid
en pas op een einde tot dode stof zal vergaan
Reacties op dit gedicht
| MizzTeaQ: | Zaterdag, maart 03, 2007 20:15 |
| Wauw..! In stilte gelezen... Liefs, |
|
| jasmienschrijft: | Zaterdag, maart 03, 2007 17:02 |
| Mooooi dit. jasmien |
|
| Claire Q: | Zaterdag, maart 03, 2007 16:49 |
| tot dode stof zal vergaan. Een "rijk" gedicht.. puur..! Liefs |
|
| Quadesh: | Zaterdag, maart 03, 2007 12:10 |
| wow. liefs | |
| kerima ellouise: | Zaterdag, maart 03, 2007 10:47 |
| erg mooi dieptegedicht ! liefs, kerima ellouise |
|
| Hilly N: | Zaterdag, maart 03, 2007 09:30 |
| Diep geworteld staat de eik in de grond. De wind blaast stormend rond. Door zijn kracht kan de eik de storm overleven. Hij zal nog talloze vruchten geven. Lieve groet. Hilly |
|
| remie: | Zaterdag, maart 03, 2007 09:11 |
| rijkdom in het hart en geloof, genietend van de natuur en zonsondergangen, meerwaarde van het leven als je positief blijft kijken....heerlijk gedicht...liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||