Ik zal vast nog weleens huilen,
Van frustratie, onmacht en verdriet,
Met als enige verschil,
Dat jij het nu niet ziet.
Maar die tranen uit het verleden,
Wil ik kwijt en wel voorgoed,
Want jij hebt ondanks alle tranen,
Nooit gezien wat je met me doet.
Je hebt zelfs liever dat ik huil,
Of me nu zwaar treurig voel,
En daarbij is jouw ego strelen,
Het enige te behalen doel.
Maar mijn doel was zoveel anders,
Wat veiligheid, geluk, respect,
En tja, jij hebt dan nu de pech,
Ik ben inmiddels goed gebekt.