Fictie / Geen Thema / Geen Thema
En als ik liggend
op het groene gras
de maan aanschouw
voel ik jouw woorden
steeds opnieuw.
Geboren woorden
zij dolken iedere ziel
zonder enige geluid
sluw en ondoorzichtig.
Melodieen stelen mijn
zielgedachten en tranen
zij rivieren grote zeeen
die mij overstromen doen.
Ik wil niet wegrennen
maar ik begrijp het niet
het flikkeren van de maan
het kriebelende gras
onder mijn blote voeten.
De afstand is vandaag
teveel en weet niet meer
waar de maan verborgen is.
Wolken ontkennen verzachting
van dolkende woorden
zo krachtig zo stekend.
En als ik liggend op het gras
de sterren probeer te tellen
dan zwijgt mijn hart
en rest de maan.
03-02-07
- mienke  -
Gecontroleerd door: christina
|
