De goot, sloot en liefde.
Hoe hard het waant je te stoten
aan stenen die harder terugkomen
dan je ze weggeworpen hebt.
Ik bezocht de liefde, bekocht het met
gebloemde rozen en wijn. We hadden ons
al aan elkaar gegeven, sleten enkel nog bij
maar naderhand bleek aan het eind de goot.
De allesomvattende goot,
de dood van een geliefde in een vergezicht
de sloot waarin ieder toch ten onder gaan zou
het laatste loodje waar alles vanaf hing.
We hoopten op een toch gelukkig eind.
Reacties op dit gedicht
| Angel Of Poems: | Zondag, april 15, 2007 09:41 |
| Nog twee regels en je had een sonnet, al is deze erg beelden geschreven. Met liefde gelezen. | |
| Cora (ZIJ): | Zondag, maart 04, 2007 13:26 |
| Ieder huisje zijn kruisje, het leven is 1 grote golfbeweging, blijf in jezelf en de ander geloven, | |
| Paul de Bruyn: | Zondag, maart 04, 2007 13:25 |
| Ik ben ervan overtuigd dat dat toch komt. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marjolein. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||