Niets word je in dit leven gegeven, je moet er zelf naar streven.
De verwachtingen van de maatschappij zijn torenhoog,
dat hoeft geen betoog.
Je toont je van je beste kant,zelden voel je je voldaan, erg markant.
Jezelf constant bewijzen,niet alleen voor jezelf,wel voor die gepretendeerde "wijzen".
Hebben we ons eigen leven nog wel in de hand? Hoe breng je dat aan iemands verstand? Wie zijn wij in deze egocentrische maatschappij?
Materialisme is een belangrijke component, zelfs latent.
Ieder z'n eigen wonden likken, de rest kan stikken.
We maken het veel te moeilijk, we zijn niet eens onze eigen koning te rijk.
Kijk naar andere culturen, die hebben het veel zwaarder te verduren. Ze zijn met weinig tevree,zielige ons, o wee.
Ze maken het beste van het leven,met geven en nemen.
Van het leven op zich genieten, waarom kan dat niet?
We zijn te veel gericht op macht en verdriet.
We moeten dringend onze heilige waarden herbekijken,
willen we er niet aan bezwijken!
A priori genieten van elke godganse dag, dat is altans wat ik vermag!