Tot van de liefde jij genoeg gehad
Eens in een zomer heb ‘k je mogen dragen
opdat jij niet verbrandde onder jouw voeten
jij hebt jouw hart daar in mijn schoot gelegd
zo dat ik het intiem beschermen kon
Toen droogte kwam was jij mijn schaduw
je hebt je waaiervormig in mijn haar gelegd
opdat een zachte bries mijn tranen nam
Wij waren ons de wortel, stam en ‘t blad
en ’t regende parels die de dorst ons lesten
tot jij van deze liefde plots genoeg gehad
er enkel woestenij was die mij restte.
**********
sunset 07-03-2007
**********
Nino de Pino: | Donderdag, maart 08, 2007 12:50 |
woede en onbegrip, er mee om leren gaan, deze gevoelens door jou zo treffend neergezet! liefs van nino. |
|
De kleine Vos: | Woensdag, maart 07, 2007 20:00 |
Dank je wel voor de reactie op het gedicht mijn Vader Sonja | |
rovago: | Woensdag, maart 07, 2007 17:46 |
Man, man, man, kan jij schrijven. Groetjes. Roger |
|
*maantje*: | Woensdag, maart 07, 2007 17:38 |
veel sterke ! heel heel mooi geschreven | |
M@rcel: | Woensdag, maart 07, 2007 12:44 |
intens droef-liefdevol mooi dit.. Knuff/liefs M@rcel |
|
Cora (ZIJ): | Woensdag, maart 07, 2007 11:00 |
:-) | |
erje: | Woensdag, maart 07, 2007 10:59 |
een verbondenheid van verdriet en liefde in een mooie poezie gegoten geroeten erje |
|
dichterbij: | Woensdag, maart 07, 2007 09:42 |
inten mooi verwoord lieve groet |
|
Hilly N: | Woensdag, maart 07, 2007 07:57 |
Intens mooi geschreven. Lieve lentegroet. Hilly |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 07 maart 2007 | ||
Thema's: |