kelk des oordeels
wederom glippen de slippen
zwartgeblakerd in woekering
met lispelende tong als giftige
wijn uit kelk des oordeels
druiptraag in troebelheid
schaduw vertrokken van angst
dwars door het netvlies gebroken
spuwend met een stille schreeuw
machteloos aan een zijden draad
in handen mager uitgestoken
paradoxaal, in houd me vast
en laat me toch gaan
fortuna: | Vrijdag, maart 09, 2007 23:00 |
gevoelig tot op het bot. Je moet wel sterk in je schoenen staan. Liefs |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Vrijdag, maart 09, 2007 19:43 |
maar uit jouw beker van liefde stroomt begrip en dat geeft troost fijn je weer te lezen liefs knufff Ria |
|
sunset: | Vrijdag, maart 09, 2007 12:28 |
Wat een stilmakende treffende beeldende verwoording. En hoe integer ook neergezet. Liefs en warme knuf, sunset |
|
EveryTearTellsAStory: | Vrijdag, maart 09, 2007 11:53 |
mooi | |
switi lobi: | Vrijdag, maart 09, 2007 09:46 |
Indringend... en dan zo iemand bij zich te hebben als jij. Wat een troost zal dat zijn... Dikke kus Liefsliefs, switi lobi |
|
remie: | Vrijdag, maart 09, 2007 08:36 |
heftig geschreven...liefs remie | |
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 09 maart 2007 | ||
Thema's: |