Ik ben bang,
Bang voor de gevolgen.
Ik heb de oorzaak op mjn best opgelost,
Maar het was niet de goede oplossing.
Ik had hem niet moeten oplossen,
En mijn mond moeten houden.
Ik moest ongelukkig blijven,
Maar ik heb het opgelost.
Ik ben er beter van geworden.
Zij zijn boos op me.
Zelfs mijn beste vriendin, vind me dom.
Al die moeite voor niets.
Zij wilden dat ik niet ging veranderen.
Maar ik ben veranderd.
Zij wilden dat ik een ontschuldig lief meisje was.
Maar zij hebben mij veranderd.
Ik moest sterk worden op terug te kunnen vechten.
Zij zeiden tegen mij dat ik lelijk was.
Maar nu dat ik harteloos ben,
Dat ik een egoistische kreng ben.
Ze doen alsof ik gek ben.
Maar ze vinden mij nu wel mooi.
Ik word nu harder getreiterd dan ik was.
Er worden pijnlijkere dingen naar me toe gefluisterd.
Maar nu kan ik het aan,
Want ik laat ze maar praten.
Ik wilde nooit iemand zijn met een grote mond en die mensen raakt.
Maar ik had geen keus,
En nu ben ik 1 van hen.
Een hart van steen,
Een egoistische kreng.
Maar soms...als ik me veilig voel...
Dan kan je het lieve meisje in me vinden.
Die op zoek is naar bescherming, en niet meer.