Waar zonnestralen schijnen
Schuilt achter elk gezicht
Een onweersbui
Dat verscholen achter een lach ligt
En wanneer de wolken verdwijnen
vervangend door een lach
van het stralende zonnetje
begint een nieuwe dag.
Tezamen met zonsondergang
zie ik de vogels gaan
zij trekken weer een stukje verder
van het koude weer vandaan
Het is alsof achter elke zonnebril
stiekem een verlangen schuilt
dat mee gaat met de vogels
en het leven van hem of haar
graag voor een vogelleven verruilt
En de vogels zijn de taaie
die door weer en wind
altijd hun weg zullen vinden
met of zonder kind
Met koffers in de hand
zie ik de mensen wandelen
op zoek naar het avontuur
en om het saaie ritme af te handelen
Alle met maskers op
alsof de winter nog eeuwen duurt
terwijl de winterdepressie
nog steeds om het hoekje tuurt
Heen gaan de vogels
net als de mensen
en steeds blijf ik hier staan
want dit,
ja dit voldoet aan al mijn wensen .
*thema:tevredenheid(misschien een ideetje?)*
- Joyce- -
Gecontroleerd door: Sheena
Reactie op dit gedicht
Joyce- vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij de Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de gedichten freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de gedichten freaks blijven te alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
