Gezicht gedicht
Gezicht, gedicht, verlangend gesloten,
met diepe droefheid, murw geslagen.
Ogen die de aantrekking vergroten,
lippen die stille beroering vragen.
Zwart-wit, met genuanceerd vermogen,
lief en warm als tegenstrijdigheid.
Leed ligt achter die veinzende ogen,
turend hopend in de oneindigheid
Lievend hart achter dat hopend gelaat.
Zo mooi, het aanzien meer dan waard.
Stijlvol, ontkooid, de glim verraadt
droefheid en leven, aan hoop gepaard.
Jou, die ik afstandelijk mag bezien,
aan jou zeg ik, en plein publique,
warmend mooie vrouw, ongezien,
blijf jij een wonder van mystiek.
Douwe
micina: | Zaterdag, maart 17, 2007 11:48 |
Heel mooi geschreven. Wat droefheid maar ook hoopvol en lief! Liefs micina |
|
lonely 1: | Woensdag, maart 14, 2007 21:51 |
dit is zo mooi! liefs, lonely 1 |
|
remie: | Woensdag, maart 14, 2007 12:28 |
werkelijk schitterend...liefs remie | |
frou-frou: | Woensdag, maart 14, 2007 11:51 |
prachtig vol en diep warm geschreven leven, frou-frou | |
sunset: | Woensdag, maart 14, 2007 11:26 |
Een heerlijke graag gelezen ode die je hier overbrengt. Chapeau. Liefs, sunset |
|
Cora (ZIJ): | Woensdag, maart 14, 2007 10:44 |
Mooi! | |
Obi Wann: | Woensdag, maart 14, 2007 10:43 |
Beetje droevig in het begin maar met bewondering afgesloten en gelezen. Mooi gedaan. Knuff | |
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 14 maart 2007 | ||
Thema's: |