O wat doet het toch vreselijk pijn
Nooit eens echt jouw kind geweest te zijn
Zelfs toen jij mij op de wereld bracht
Heb jij niet even aan mij gedacht
Het was een alom bekend geheim
Een abortus op later termijn
De onmenselijke levenskracht
Die noodlottig naar de dood toelacht
Ik lag op een verboden terrein
Anderen weggebracht op de trein
Maar als bastaardzoon doorheen de nacht
Werd ik als boeteling gans verkracht
Vanaf de geboorte één vuurlijn
Mijn potlood tekende jouw in schijn
Tot nu, te laat, oud en moe gewacht
Jij eens dood, jouw as mijn hart bevlagt