verkracht
Een jong meisje met een gil in de nacht,
ze wordt doodgewoon verkracht.
Ze gilt en schreeuwt,
ze schopt en stampt.
Maar de volwassen man is te sterk,
en zij krijgt hem niet van haar af.
Haar ziel gescheurd en haar lichaam gebroken,
ligt ze daar half bewusteloos.
Ze vecht niet meer voor haar eer,
want ze is toch te zwak voor hem.
Haar ogen vol tranen,
maar huilen doet ze niet.
Wanneer de man voldaan is,
hij vertrekt.
Daar ligt ze dan,
hulpeloos alleen.
Ze gaat in een hoekje zitten,
in het donker.
Ze huilt zachtjes,
zo stil dat niemand haar hoort.
Haar gsm in haar hand vastgeklemd,
klaar om iemand te bellen,
maar dat doet ze niet.
Zo blijft ze daar zitten.
Bang dat hij zal terug komen,
blijft ze daar zitten.
Bang valt ze in slaap,
getijsterd door nachtmerries.
Nog steeds met haar gsm in de hand,
zo slaapt ze.
Totdat haar gsm afgaat,
ze staat op.
Haar moeder zaagt weer,
haar vader is niet te zien,
haar broer hangt rond met zijn lief.
Ze voelt zich verloren.
Ze moet naar school,
ze lacht en doet alsof er niets is gebeurd.
Maar in haar hart voelt ze de pijn.
Ze wil dood,
en de eenzaamheid wurgt haar heel erg traag.
ze wordt doodgewoon verkracht.
Ze gilt en schreeuwt,
ze schopt en stampt.
Maar de volwassen man is te sterk,
en zij krijgt hem niet van haar af.
Haar ziel gescheurd en haar lichaam gebroken,
ligt ze daar half bewusteloos.
Ze vecht niet meer voor haar eer,
want ze is toch te zwak voor hem.
Haar ogen vol tranen,
maar huilen doet ze niet.
Wanneer de man voldaan is,
hij vertrekt.
Daar ligt ze dan,
hulpeloos alleen.
Ze gaat in een hoekje zitten,
in het donker.
Ze huilt zachtjes,
zo stil dat niemand haar hoort.
Haar gsm in haar hand vastgeklemd,
klaar om iemand te bellen,
maar dat doet ze niet.
Zo blijft ze daar zitten.
Bang dat hij zal terug komen,
blijft ze daar zitten.
Bang valt ze in slaap,
getijsterd door nachtmerries.
Nog steeds met haar gsm in de hand,
zo slaapt ze.
Totdat haar gsm afgaat,
ze staat op.
Haar moeder zaagt weer,
haar vader is niet te zien,
haar broer hangt rond met zijn lief.
Ze voelt zich verloren.
Ze moet naar school,
ze lacht en doet alsof er niets is gebeurd.
Maar in haar hart voelt ze de pijn.
Ze wil dood,
en de eenzaamheid wurgt haar heel erg traag.
Reacties op dit gedicht
| miepke: | Woensdag, maart 19, 2008 22:26 |
| pijnlijk gedicht groetjes marijke |
|
| leilei: | Woensdag, september 05, 2007 20:27 |
| slik pijnlijk maar goed verwoord en als dit echt over jou gaat praat en krop het niet op het is niet jou fout |
|
| white_eyes: | Woensdag, maart 21, 2007 21:07 |
| *stilte* als dit over jou gaat probeer er dan asjeblief over te praten! maakt niet uit met wie maar zoek iemand die je vertrouwt, opkroppen zal het alleen maar erger maken! ik wens je heel veel steun en sterkte in deze moeilijke periode vriendelijke groet, white_eyes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dark_fairy_marlisa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||