Ik weet wat t is..
Ik zal er niks van zeggen,
Maar ik vind t zo stom.
Kinderen tegen vader opstoken,
Is zo achterlijk dom.
Ik schrijf uit mezelf,
Want ik weet wat t is.
Ouders die je niet meer ziet,
Is niet meer dan een groot gemis.
Wat zij nou doet,
Ze ziet t zelf niet.
Doordat ze papa niet ogen zien,
Doet ze de kinderen veel verdriet.
Vraag t de kinderen zelf,
Zonder dat ze bang zijn.
Samen met papa,
Dat vinden ze ook heel fijn.
Dat je t beste wilt voor je kind,
Dat snap ik meteen.
Maar doe niet zo kinderachtig,
En laat ze er gewoon heen.
Diep in hun hart,
Willen ze naar papa toe.
Geruzie tussen twee ouders,
Worden zo gauw moe.
Ik vind t echt waardeloos,
Meer zal ik er niet over zeggen.
Maar kijk naar de toekomst,
Hoe ga je dit dan uitleggen?
'Dankzij haar,
Mochten we papa niet zien.'
'T is zo oneerlijk,
Waarom, stomme trien'
Ze zullen zo gaan denken,
Als er niks gebeuren gaat.
Straks zie jij ze niet,
En dan is het te laat.
Ook al zijn ze nog niet zo oud,
Ze zijn slimmer als je denkt.
Jij bent niet de enige,
Die ze het geluk schenkt.
Je nieuwe vriend,
Zal papa nooit vervangen.
Hun echte vader,
Dat is waar ze naar verlangen.
Kinderen denken:
'Wat heb ik fout gedaan?'
Maar ze doen niks,
Het zijn de ouders die niet achter elkaar staan.
Vraag t de kinderen,
Wat willen zij?!
Je zilt toch een goede moeder zijn?
Maak ze dan blij.
Dat jij ruzie met hem hebt,
Ja, dus?!
Hij is ook een ouder,
Hij geeft ze ook wel een kus.
Jij bent van hem gescheiden,
Niet de kinderen.
Laat ze met rust,
En ga ze niet hinderen.
Ik weet hoe ze zich voelen.
Beter dan jij.
Je kunt koppig zijn,
Of nadenken over de woorden van mij.
Ik weet wat t is..