het verhaal wat op mijn lippen ligt
maar ik murmel onverstaanbaar door
ogen staren terwijl ik staar naar mijn gedicht.
de woorden helder,ik ken ze uit mijn hoofd
en het is alsof ik mijn gedachten hoor
maar ik sta hier als verdoofd.
wanneer ik dan toch zacht mijn teksten fluister
maar mijn handen trillen en mijn adem stokt
dan de stem die rustig zegt; ga maar door ik luister.
en de kracht van binnenuit hervind zijn weg
het heeft me naar mezelf gelokt
en doet me zelfverzekerd zeggen wat ik zeg.